Η ΒΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Όταν ακούς «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει
Οδυσσέας Ελύτης,
Υπάρχει η βία των καταπιεσμένων που είναι κραυγή, αίτημα, κατάφαση ζωής, όταν «τινάζεται σαν μαύρο πνεύμα, η τρομερή μας η λαλιά».
Αυτή είναι η βία της εξέγερσης, του αιτήματος για απροκάλυπτη, ανυπόκριτη, δηλαδή χωρίς την αστική υποκρισία, έκφραση των κοινωνικών αντιθέσεων. Η βία – αίτημα διαλόγου απέναντι στην ηγεμονική, την άρχουσα τάξη που θέλει να είναι κουφή. Αίτημα για διάλογο των όλων αντιθέσεων, ο διάλογος –σύγκρουση, ως άρνηση της ακινησίας,
Η σύγκρουση αυτή ως αξία ζωής. Ο διάλογος- σύγκρουση όπου θα αντιπαραθέτουμε τις αξίες μας οι εκμεταλλευτές και εμείς, τις προτάσεις ζωής(και θανάτου) αυτοί κι εμείς. Και θα αποφασίζουμε πως θέλουμε να ζούμε: με το νόμο της ζούγκλας, δηλαδή του νόμιμου άρπαγα που είναι το καπιταλιστικό κέρδος ή με αλληλεγγύη και ισότητα υλικών και ηθικών απολαβών. Αυτή είναι η μία βία, αίτημα ζωής, απαίτηση για ουσιαστική δημοκρατία .
Υπάρχει και η άλλη βία: του πνιξίματος των αντιθέσεων η βία του θανάτου. Η βία της συντήρησης όταν τα παραμύθια της «ατομικής» προόδου δεν πιάνουν τόπο.
Όταν το «κοιτάω τη πάρτη μου» γίνεται φτώχεια, μιζέρια, τότε ο ασφαλίτης, είτε ο ένστολος και εφοδιασμένος με κουμπούρια είτε ο τηλεοπτικός(αυτός κι αν είναι ένοπλος με την αυθαιρεσία του!), την μια στιγμή σε βαράει και την άλλη σε συμβουλεύει να κοιτάς τη δουλειά σου. Στην έντασή της, την απόλυτη, αυτή η βία ειπώθηκε με ένα σύνθημα
αυτό των φαλαγγιτών του Φράνκο : viva la muerte!-ζήτω ο θάνατος!
Οι βολεμένοι ,που δεν γνώρισαν τι πάει να πει να σου λυγίζουν τα γόνατα(και τα γόνατα λυγίζουν εύκολα όταν το θέλουν οι θεοί ,λέει ο Σεφέρης)οι βολεμένοι λοιπόν και οι ανόητοι αυτές τις δύο βίες δεν μπορούν να τις ξεχωρίσουν. Και δεν θέλουν. Οι βολεμένοι, τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό ,όλοι αυτοί δεν θέλουν γιατί θα αμφισβητηθούν μέχρι τέλους. Και οι ανόητοι ως ανόητοι δεν μπορούν.
Σε αυτούς βασίζεται η βία του κράτους: στους πολλούς ανόητους, υποταγμένους. σε αυτούς που 20 χρόνια ιδιωτικής τηλοψίας τους έκαναν τα μυαλά πουρέ.
Βασίζεται στον φετιχισμό των ανόητων απέναντι στα αξιώματα και την τάξη. Έτσι γίνεται νόμιμο, από πολλούς ανόητους, οι κρατικοί λειτουργοί όπως ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του να αποφασίζουν πολιτικές που αυξάνουν την ανεργία, την ανέχεια, την απόγνωση, την ταπείνωση του να μην έχεις δυνατότητα να φροντίσεις την υγεία σου, να ζεις στο κρύο, να μην μπορείς να καλύψεις στοιχειώσεις ανθρώπινες ανάγκες. Γίνεται νόμιμη αυτή η βία του θανάτου που σου λέει «κόψε το λαιμό σου». Γιατί εκπορεύεται από το κράτος. Είναι η τάξη!
Κυνικά προχθές σε άλλα μέρη της χώρας, σήμερα εδώ στην Μυτιλήνη, αύριο παντού, σου λένε ότι η ύπαρξή σου σαν εργαζόμενου ή άνεργου είναι απλώς ενοχλητική για το μοντέλο της χώρας που ονειρεύονται. Είσαι απλώς ένα σκουπίδι, ένα ιστορικό βαρίδι για τον μεγάλο αναμορφωτή!
Αντίθετα η βία-αίτημα ζωής αίτημα ουσιαστικής δημοκρατίας είναι παράνομη. Ένα πανό μπροστά στη μούρη του πρωθυπουργού, ένα γιαούρτι στο μέτωπο του Πάγκαλου, το κράξιμο της Διαμαντοπούλου που μας έχει τρελαίνει- παιδιά γονείς και εκπαιδευτικούς- θεωρείται χουλιγκανισμός, αντιδημοκρατική συμπεριφορά, στημένο κόλπο του παντοδύναμου δαιμόνιου, πλανευτή των μαζών ΣΥΡΙΖΑ κλπ κλπ. Γίνεται πρώτο θέμα…..
Πριν από 50 χρόνια όταν ο (καθόλου αναμάρτητος βεβαίως) Γεώργιος Παπανδρέου έζησε το παρακράτος των εκλογών του 1961 στο πετσί του έδωσε το σύνθημα: «τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες.»Τώρα τα πράγματα είναι πιο ζόρικα, γιατί ο σύγχρονος φασισμός, η λογική της ζούγκλας που αναφέραμε, έχει κύρος.
Γι αυτό: Τώρα που η αδικία έγινε νόμος η εξέγερση είναι ΚΑΘΗΚΟΝ!
Δημήτρης Λαβατσής
Μέλος ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ Χίου